Agron Shele

APOKALIPSA

Ptice

Beskonačnog prostora na nebu

Prolaz zvijezda, pjenušavih zvijezda

Zvuk soneta s kasnim noćnim događajima

Poslije zvuka vatre i života duše

Poput posljednjeg lista s jesenskih grana

Mašem, oblačno nebo vrišti

Nakon hladnog vriska

Leda koji dolazi

I prvog snijega koji izbjeljuje tlo

i mi idemo bez razmišljanja brzim korakom

Prema kome,

....prema ničemu što čeka preobrazbu

okolina je blijedo crnilo baš kao i večer

Kao noć bez mjesečne

Kao Beskrajna tama.

Svi smo krenuli prema teškim vratima

s tugom

s grijehom

i turobnim mislima

Sateliti Danteovih krugova sve će to obuhvatiti

Možda u zoru Beatrinog sjaja

A siva prašina izaziva veliku pažnju,

Kroz veo oprosta

Željezni veo

Udaljeni osjećaji su bili istrijebljeni u daljini

Od života koji ide

I života koji dolazi

Oni dolaze i dolaze

ne zaustavljaju se pred krikom i mačem

Kroz oružje i bombu

Riječ i zakon pobjeđuju čovjeka

Novi vitezovi križarskih ratova

Moderni inkvizitori.

A sudbina je htjela donijeti te grijehe

U boli mira,

Pretvoriti nas u pokojnika

Za ono vrijeme obrisano s nestrpljenjem

Za one sezone koje oživljavaju

APOKALIPS

Zogj,

të hapësirave të pafundme të qiellit

rebus të yjeve përshkënditje drite,

këngërimë e soneteve më të vona mbrëmjesh

pasthirrmë e zjarrit dhe dritës së shpirtit.

Si gjethja e fundit e degës së vjeshtës

valvitur në qiellin e vrenjtur rënkim

pas drithmës së ftohtë,

akullt që afron

dhe borës së parë që tokën e zbardhon.

... dhe shkojmë pakuptimësisë së hapave nxituar

drejt kujt,

...a hiçit që pret tjetërsim

avitjen e muzgut të hirtë si vetë nata

natës pa hënë,

territ të pa fund.

Të gjithë drejt portës së rëndë rendin

me makthjet,

mëkatet,

dhe mendjen trazuar

satelitë të rrethit dantesk rrotulluar

... ndoshta në agun e shkëlqimit Beatriçe.

dhe i hirti pluhur vellon ka stisur,

vello harrese

vel i perdes hekur

burgosur ndjenjash tretur largësisë

së jetëve që shkojnë

dhe jetëve që vijnë

Dhe rendin e rendin kështu frymët tona

nga ushtat dhe shpatat

tek armët dhe bombat

fjala dhe ligji kapërcen baronët

kryqëtarët e rinj

ikuizitorë modernë.

Dhe fati e deshi të soset ky mallkim

në dhimbje a në paqe,

të bëhet si flijim

për atë që koha e fshin pa përtim

për atë që jeta stinët përtërin.